W konferencji Wolves Summit (11-13 kwietnia 2016 r.) uczestniczyło ponad 2000 reprezentantów z 50 krajów świata. W konkursie The Great Pitch wzięło udział aż 276 firm, stąd zakwalifikowanie się do finału spółek NanoThea i NanoSanguis stanowi niewątpliwie duże osiągnięcie.

Celem konkursu The Great Pitch jest wyłonienie najbardziej obiecujących startupów oraz otworzenie im ścieżki do dalszego finansowania. Tegorocznym zwycięzcą został niemiecki startup SwipeStox oferujący mobilną aplikację bazującą na social tradingu (inwestowaniu na forex, które nie wymaga znajomości rynku i skomplikowanych analiz technicznych).

NanoThea

NanoThea S.A. jest firmą typu spin-off wywodzącą się z założonego i kierowanego przez prof. Tomasza Ciacha Laboratorium Inżynierii Biomedycznej, przy Wydziale Inżynierii Chemicznej i Procesowej Politechniki Warszawskiej. Spółkę utworzyli naukowcy, których pragnieniem było umożliwienie pacjentom skutecznej walki z chorobami nowotworowymi.

NanoThea (od lewej): Kamil Kopeć, Jolanta Duszak, Magdalena Janczewska/fot. NanoThea

W 2012 roku zainicjowano prace nad wykorzystaniem nanotechnologii do terapii onkologicznej, co doprowadziło do stworzenia wyjątkowych nanocząstek, które mogą być zastosowane w terapii celowanej jako nośnik dla leków przeciwnowotworowych. Kolejnym krokiem było stworzenie nanoczastek do diagnostyki nowotworów. Dzięki zamknięciu w ich wnętrzach radioizotopów naukowcy są w stanie obserwować w czasie rzeczywistym miejsca ich akumulacji w organizmie. Dzięki temu nawet słaby sygnał pochodzący od kilku komórek nowotworowych formujących nowy guz może być zobrazowany za pomocą pozytonowej tomografii emisyjnej (PET). - Wykorzystując nasze nanocząstki chcielibyśmy połączyć diagnostykę i terapię radioizotopami - mówi mgr inż. Magdalena Janczewska, Prezes Zarządu NanoThea S.A.

Pomysły i potencjał zespołu zostały zauważone i docenione przez dwa fundusze inwestycyjne. We wrześniu 2015 roku, wraz z Giza Polish Ventures i StartVenture@Poland, naukowcy założyli spółkę NanoThea, której celem jest komercjalizacji opracowanej technologii i wprowadzenie na rynek światowy skutecznego narzędzia do wczesnej diagnostyki nowotworów opartego o opracowane przez nas nanoczastki.

NanoSanguis

NanoSanguis S.A. jako firma typu spin-off, podobnie jak NanoThea powstała przy Laboratorium Inżynierii Biomedycznej na Wydziale IChIP PW. Inspiracją do jej założenia był powtarzający się problem niedoborów krwi od dawców.

Jego rozwiązaniem ma być opracowana przez zespół technologia wytwarzania syntetycznego nośnika tlenu, tzw. „sztucznej krwi”. Taki produkt - w przeciwieństwie do pobranej od dawców krwi naturalnej - może być przechowywany w szpitalu przez okres przynajmniej jednego roku i zastosowany niezależnie od grupy krwi pacjenta. Ponadto nie wymaga wykonywania drogich badań diagnostycznych oraz może być podany każdemu niezależnie od poglądów i przekonań religijnych.

NanoSanguis (od lewej): Magdalena Dresler, Agata Stefanek, Kamil Kopeć/fot. NanoSanguis

„Sztuczna krew” ma również olbrzymi potencjał do zastosowania w transplantologii. Obecnie organy przed dokonaniem przeszczepu są przechowywane i transportowane w stanie hipotermii, przez co wiele transplantacji kończy się niewydolnością przeszczepianego organu. System do przechowywania i transportu organów oparty o syntetyczny nośnik tlenu nie tylko zapewnia organom fizjologiczne warunki poza organizmem człowieka,  ale również pozwala na ich regenerację. - Wierzymy, że nasz system transportu narządów pozwoli na odwrócenie obecnej sytuacji, w której pacjenci czekają na odpowiednie do przeszczepu narządy. Chcemy stworzyć coś, co nazywamy „farmą organów”, która sprawi, że to narządy będą czekały na pacjentów - mówi mgr inż. Agata Stefanek, Prezes Zarządu NanoSanguis S.A.

Pomysły zaproponowane przez naukowców z zespołu prof. Ciacha znalazły wsparcie wśród dwóch funduszy inwestycyjnych - Giza Polish Ventures i StartVenture@Poland. Dzięki temu w grudniu 2015 r. została powołana spółka akcyjna NanoSanguis, której celem jest wprowadzenie na globalny rynek produktów opracowanych w laboratoriach Politechniki Warszawskiej.