Historia Powstania zapisała wiele kart, które w pamięci następnych pokoleń utrwaliły się jako dni pełne nadziei na odzyskanie wolności w oblężonym mieście. Jeden z rozdziałów dotyczących wydarzeń sierpnia 1944 r. rozgrywał się na terenie Kampusu PW (patrz: Powstanie Warszawskie w murach Politechniki). Wspominając powstańców, którzy do końca bronili nie tylko swoich pozycji, ale i własnych przekonań, dnia 31 lipca 2014 r. przedstawiciele naszej Uczelni z prof. Zbigniewem Kledyńskim, Prorektorem ds. Ogólnych PW, przy udziale środowisk powstańców i młodzieży akademickiej, złożyli kwiaty i zapalili znicze pod pomnikiem 3 Baonu Pancernego AK „Golski” na terenie głównego Kampusu PW. Konrad à Donau-Szpindler, Prezes 3 Baonu AK „Golski”, adiutant dowódcy odcinka południowego, rozważając przyczyny wybuchu Powstania powiedział: „Powstanie wybuchło nie dlatego, że był odpowiedni moment, tylko dlatego, że duch był mocniejszy od ciała.”. 

Odnosząc się do postaw obrońców Politechniki i pamięci o tym wydarzeniu wśród współczesnego, młodego pokolenia zgromadzonego podczas uroczystości, prof. Zbigniew Kledyński podkreślił, iż „obecność w tym miejscu studentów jest dowodem na to, że duch powstańczy i pamięć o nim jest ciągle żywa”. Marcin Kamiński, Wiceprezes Korporacji Akademickiej „Sarmatia” nawiązując do słów Prorektora zapewnił, iż hasło przewodnie reprezentowanej przez niego organizacji: „Niech żyje, wzrasta i rozkwita” stanowi bodziec do kultywowania pamięci o postawach pełnych godności i żywego patriotyzmu.

Znicze zapłonęły również w miejscu pochówku 106 powstańców, którzy zginęli na terenie Politechniki Warszawskiej oraz przed tablicą gen. Stefana Grota-Roweckiego i Tadeusza Zawadzkiego „Zośki” w Dużej Auli PW. I podobnie jak w latach ubiegłych, światło pamięci zaniesiono na ul. Noakowskiego, gdzie znajdowała się powstańcza reduta. 

Po spotkaniu na Wydziale Architektury PW, który podczas Powstania pełnił m.in. funkcję centrum służb powstańczych, delegacja udała się na Mszę św. w Kościele Najświętszego Zbawiciela.

Czy wiesz że…?

Batalion „Golski” został sformułowany na przełomie 1939 i 1940 roku. Jego kadrę stanowili oficerowie przedwojennego batalionu pancernego stacjonującego w Warszawie. W trakcie Powstania „Golski” walczył w ramach Podobwodu Śródmieście Południowe. Głównymi organizatorami jednostki byli kpt. Stefan Golędzinowski ps. „Golski” i kpt. Stanisław Łętowski ps. „Mechanik”. Planowano, że w sierpniu 1944 r., zgrupowanie przejmie kontrolę nad rejonem Politechniki Warszawskiej i Kolonii Staszica.

W dniu wybuchu Powstania żołnierze „Golskiego” opanowali ul. Mokotowską, Polną, E. Plater, Lwowską, Śniadeckich oraz budynki Politechniki. 22 sierpnia 1944 r. „Golski” wziął udział w udanym ataku na stację telefonów przy ul. Piusa XI (obecnie ul. Piękna). 5 października jako 1 batalion 72 Pułku Piechoty AK „Golski” dostał się do niewoli, a wraz z nim część oficerów Komendy Głównej AK m.in. gen.Tadeusz Komorowski „Bór”.

Miejsca pamięci z pomnikiem 3 Baonu Pancernego AK „Golski” na terenie Kampusu PW to nie jedyne świadectwa upamiętniające obrońców tej wojskowej formacji. Wśród pozostałych znajdują się: Skwer 3 Baonu Pancernego AK „Golski” położony u zbiegu ulic Koszykowej i Noakowskiego oraz tablica pamiątkowa przy ul. Koszykowej 55.

Nasza fotogaleria TUTAJ