Uroczystość poprowadził Prorektor ds. Studenckich, dr hab. inż. Janusz Walo, prof. Uczelni. Okolicznościowe przemówienia wygłosił Rektor Politechniki Warszawskiej, prof. dr hab. inż. Jan Szmidt, Wiceprezes IPN Krzysztof Szwagrzyk, a także najbliżsi „Anody”, wśród których znalazł się jego bratanek Jan Rodowicz, szef Komitetu Nagrody im. „Anody”. Wśród zaproszonych gości znaleźli się również: zastępca dyrektora Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa Renata Soszyńska, przedstawiciele władz samorządowych, kombatantów, wojska, harcerstwa, szkół, duchowieństwa, a także pracownicy i studenci Politechniki Warszawskiej.

Postać Jana Rodowicza zaprezentował zebranym Prorektor ds. Studenckich, dr hab. inż. Janusz Walo, prof. Uczelni. Następnie głos zabrał Rektor PW, prof. Jan Szmidt, który w swoim przemówieniu nawiązał do doświadczenia wojny, które wpłynęło na losy całego pokolenia Polaków. Podkreślił przy tym znaczenie ich poświęcenia, dzięki któremu dzisiejsi studenci mogą realizować swoją wolność poprzez naukę w autonomicznej uczelni. Krótką mowę wygłosił również wiceprezes IPN. Pierwszą część uroczystości zakończyła poruszająca mowa Jana Rodowicza.

Wszyscy zebrani udali się następnie przed budynek, gdzie rozpoczęła się druga część wydarzenia - odsłonięcie tablicy wraz z poświęceniem i złożeniem kwiatów.

Jan Rodowicz „Anoda” był synem Kazimierza Rodowicza, specjalisty z zakresu inżynierii wodnej i wykładowcy Politechniki Warszawskiej. Ukończył kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty ZWZ-AK, a także wyszkolenia bojowego i wielkiej dywersji. Brał udział w ponad dwudziestu akcjach Grup Szturmowych (drużyn harcerskich Szarych Szeregów), został kilkukrotnie ranny. Był pasjonatem architektury, do studiowania której wytrwale dążył. Wzorowy student Politechniki Warszawskiej, specjalizujący się w rysunku odręcznym. Aresztowany przez bezpiekę 24.12.1948 r. w mieszkaniu swoich rodziców przy ul. Lwowskiej 7, brutalnie przesłuchiwany, zmarł 7 stycznia 1949.