Setne urodziny docenta Czesława Kempy

W imieniu wspólnoty akademickiej życzenia jubilatowi złożyli Rektor PW prof. Jan Szmidt oraz prof. Andrzej Kulig, Dziekan Wydziału Instalacji Budowlanych, Hydrotechniki i Inżynierii Środowiska PW.

Poniżej biogram doc. Czesława Kempy powstały przy udziale prof. Zbigniewa Kledyńskiego oraz na podstawie publikacji rocznicowej „Od inżynierii wodnej przez technikę sanitarną do inżynierii środowiska w 100-letniej tradycji Politechniki Warszawskiej” (red. nauk.: Andrzej Kulig, Krzysztof Wojdyga, Warszawa: Wydział IBHiIŚ PW, Oficyna Wydawnicza ASPRA, 2016).

Czesław Kempa (ur. 28 kwietnia 1920 r.) - docent doktor inżynier, wieloletni nauczyciel akademicki Politechniki Warszawskiej, uznany specjalista w dziedzinie betonowych konstrukcji hydrotechnicznych i technologii betonów hydrotechnicznych.

W 1948 r. uzyskał tytuł magistra inżyniera budownictwa lądowego. W 1949 r. zatrudniony w Politechnice Warszawskiej na stanowisku starszego asystenta w Katedrze Geologii i Petrografii na Wydziale Inżynierii, później w Zakładzie Mechaniki Technicznej w Katedrze Konstrukcji Budowlanych na Wydziale Komunikacji (od 1 stycznia 1950 r.). Pracę w Uczelni łączył z zatrudnieniem w Zakładach Wytwórczych Przedsiębiorstwa Budowlanego MBP (do lutego 1953 r.), a później w Centralnym Biurze Studiów i Projektów Kolejowych (do 1958 r.).

Od 1953 r. na Wydziale Budownictwa Wodnego w Katedrze Budownictwa. W 1963 r. uzyskał tytuł doktora nauk technicznych na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej PW na podstawie rozprawy „Określenie wytrzymałości betonu na rozciąganie”, której opiekunem naukowym był profesor Zygmunt Boretti. W latach 1964–1966 zaangażowany w budowę ogrodzenia wokół terenu głównego Politechniki Warszawskiej. Od 1972 r. docent w Instytucie Zaopatrzenia w Wodę i Budownictwa Wodnego WISiW. W latach 1972-1977 przebywał na kontrakcie w Algierii. W latach 1978-1981 pełnił rolę prodziekana ds. nauczania na WISiW, a od 1981 do 1984 r. prodziekana ds. studenckich i dydaktycznych studiów dziennych. Po przejściu na emeryturę kontynuował współpracę z Wydziałem, kierując Studium Podyplomowym „Betony w Hydrotechnice”.

Autor kilkudziesięciu publikacji naukowych, współautor kilkudziesięciu opracowań naukowo-badawczych, projektów, opracowań technologicznych, opinii i ekspertyz. Inicjator powstania w Zakładzie Budownictwa Wodnego Laboratorium materiałów budowlanych i technologii betonów hydrotechnicznych. Wielokrotnie wyróżniany nagrodami Rektora PW, a w 1970 r. nagrodą III stopnia Ministra Oświaty i Szkolnictwa Wyższego. Został odznaczony: Złotym Krzyżem Zasługi (1973), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1988) oraz Krzyżem Armii Krajowej (1997). Członek Związku Nauczycielstwa Polskiego, Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Wodnych i Melioracyjnych, Związku Bojowników o Wolność i Demokrację (za działalność w Ruchu Oporu w okresie styczeń 1943-sierpień 1944).