Ostatni akord. Pożegnanie Jana Ekiera

Dokładnie 15 sierpnia 1944 r. prof. Jan Ekier wystąpił w Auli Politechniki Warszawskiej. Recital z utworami Fryderyka Chopina zagrał ku pokrzepieniu powstańczych serc. Z relacji profesora, który do końca życia pozostawał w bliskim kontakcie z naszą Uczelnią, wiemy, że podczas wspomnianego koncertu do Auli wpadł artyleryjski pocisk. Niecałe 70 lat później profesor Ekier otrzymał od Rektora Politechniki Warszawskiej list, w którym Jego Magnificencja nawiązał do minionych wydarzeń i zaprosił znakomitego pianistę na koncert poświęcony pamięci Powstania Warszawskiego. Historia jednak zatoczyła koło i to, co miało być żywym wspomnieniem, stało się wieczną pamiątką.

- W tym roku świętujemy tę okrągłą rocznicę i żegnamy prof. Jana Ekiera pamiętając, że jego życie zostawia w nas wszystkich trwały ślad. Ślad człowieka, którego pasja dla muzyki zaraziła tysiące, dziesiątki, setki tysięcy ludzi na całym świecie. Tymi właśnie słowami żegnała profesora Minister Kultury Małgorzata Omilanowska. I dodała - Serce oddał Chopinowi. Wystawił mu pomnik ważniejszy niż te wszystkie odlane ze spiżu.

W ostatniej drodze na warszawskich Powązkach profesorowi towarzyszyły pokolenia jego wychowanków a także liczne grono przyjaciół oraz najbliżsi. Podczas uroczystości wybrzmiała „Szturmówka” – pieśń autorstwa Ekiera z czasów II wojny światowej, którą napisał dla polskiego podziemia.

Profesor Jan Ekier 29 sierpnia skończyłby 101 lat (ur. 1913). Umiłowanie muzyki wyniósł z domu rodzinnego, gdzie już w wieku kilkunastu lat zaczął dawać pierwsze koncerty. Podczas Powstania Warszawskiego zagrał ich ponad 30. Wykonywał głównie dzieła Chopina, ale także utwory Bacha, Szymanowskiego i Prokofjewa. Po wojnie poświęcił się kształceniu pianistów. W roku 1953 uzyskał tytuł naukowy profesora sztuk muzycznych. Od 1959 roku pełnił funkcję redaktora naczelnego Wydania Narodowego Dzieł Fryderyka Chopina, którego celem stała się publikacja wszystkich kompozycji Chopina w ich oryginalnym kształcie. Za swoją pracę otrzymał m.in. Nagrodę Chopinowską (1998) i nagrodę specjalną Ministra Kultury (2004). 36 tomów Wydania Narodowego z kompletem dzieł Chopina ukazało się ostatecznie w 2010 r. w związku z 200. rocznicą urodzin kompozytora. Tego samego roku, 21 października Prezydent RP Bronisław Komorowski odznaczył go Orderem Orła Białego.