Jan Rodowicz „Anoda” upamiętniony

Uroczystość poprowadził Prorektor ds. Studenckich, dr hab. inż. Janusz Walo, prof. Uczelni. Okolicznościowe przemówienia wygłosił Rektor Politechniki Warszawskiej, prof. dr hab. inż. Jan Szmidt, Wiceprezes IPN Krzysztof Szwagrzyk, a także najbliżsi „Anody”, wśród których znalazł się jego bratanek Jan Rodowicz, szef Komitetu Nagrody im. „Anody”. Wśród zaproszonych gości znaleźli się również: zastępca dyrektora Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa Renata Soszyńska, przedstawiciele władz samorządowych, kombatantów, wojska, harcerstwa, szkół, duchowieństwa, a także pracownicy i studenci Politechniki Warszawskiej.

Postać Jana Rodowicza zaprezentował zebranym Prorektor ds. Studenckich, dr hab. inż. Janusz Walo, prof. Uczelni. Następnie głos zabrał Rektor PW, prof. Jan Szmidt, który w swoim przemówieniu nawiązał do doświadczenia wojny, które wpłynęło na losy całego pokolenia Polaków. Podkreślił przy tym znaczenie ich poświęcenia, dzięki któremu dzisiejsi studenci mogą realizować swoją wolność poprzez naukę w autonomicznej uczelni. Krótką mowę wygłosił również wiceprezes IPN. Pierwszą część uroczystości zakończyła poruszająca mowa Jana Rodowicza.

Wszyscy zebrani udali się następnie przed budynek, gdzie rozpoczęła się druga część wydarzenia - odsłonięcie tablicy wraz z poświęceniem i złożeniem kwiatów.

Jan Rodowicz „Anoda” był synem Kazimierza Rodowicza, specjalisty z zakresu inżynierii wodnej i wykładowcy Politechniki Warszawskiej. Ukończył kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty ZWZ-AK, a także wyszkolenia bojowego i wielkiej dywersji. Brał udział w ponad dwudziestu akcjach Grup Szturmowych (drużyn harcerskich Szarych Szeregów), został kilkukrotnie ranny. Był pasjonatem architektury, do studiowania której wytrwale dążył. Wzorowy student Politechniki Warszawskiej, specjalizujący się w rysunku odręcznym. Aresztowany przez bezpiekę 24.12.1948 r. w mieszkaniu swoich rodziców przy ul. Lwowskiej 7, brutalnie przesłuchiwany, zmarł 7 stycznia 1949.