W dniu 29 sierpnia 2014 r. pracownicy i studenci Politechniki Warszawskiej przedstawili pierwsze wyniki badań uzyskane w projekcie OpUSS (Optimization of Unmanned System of Systems, OpUSS), realizowanym od listopada 2013 roku we współpracy i finansowanym przez firmę Lockheed Martin.

Współpraca ze światowym liderem w dziedzinie technologii lotniczo-kosmicznej nad zaawansowanym oprogramowaniem optymalizacji to dla naszych studentów niepowtarzalna szansa rozwoju kwalifikacji – mówi prof. Janusz Narkiewicz, lider i kierownik merytoryczny projektu ze strony Politechniki Warszawskiej (MEiL/ITLiMS). Celem projektu jest optymalizacja działania floty bezpilotowych statków powietrznych. Możliwość wykorzystania tych badań w praktyce będzie zademonstrowana w locie na przykładzie floty trzech statków powietrznych: dwóch samolotów różnej wielkości i śmigłowca. Projekt stanowi doskonały przykład współpracy badawczej i transferu technologii między firmą a uczelnią wyższą – dodaje.

Zespół konstruktorów Politechniki Warszawskiej/fot. materiały prasowe

Koordynatorem prac w dziedzinie symulacji jest mgr inż. Antoni Kopyt (doktorant MEiL, asystent w Zakładzie Automatyki i Osprzętu Lotniczego, ZAiOL), a w zakresie demonstracji w locie mgr inż. Marcin Kasprzyk, pracownik techniczny ZAiOL. Ogółem w projekcie uczestniczy sześciu studentów PW z Wydziału Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa oraz Mechatroniki.

Efekty dotychczasowych prac zostały zaprezentowane na filmie obrazującym loty trzech bezzałogowych samolotów na lotnisku Aeroklubu w Przasnyszu. Najmniejszym z nich był jednowirnikowy śmigłowiec, podczas gdy „Rekin” i największa „Citabria” stanowiły przykład płatowców z silnikami elektrycznym i spalinowym.

Samoloty demonstracyjne. W lewym dolnym rogu: Marek Malinowski zespół "Citabria"

W części demonstracyjnej współpracowały ze sobą trzy zespoły, a samoloty zarządzane były za pomocą komputera pełniącego funkcję naziemnej stacji. W rozmowie z Biuletynem Marek Malinowski (MEiL) reprezentujący zespół samolotu „Citabria” zaznaczył, że podstawowym zadaniem samolotu jest przewiezienie stabilizowanej głowicy obserwacyjnej. I właśnie to zagadnienie stanowi dla konstruktorów nie lada wyzwanie. Dwucylindrowy silnik spalinowy o pojemności 50 cm³ osiąga co prawda większą moc niż jego elektryczny odpowiednik, ale tym samym wprawia głowicę w wibrację. Problem ten dotyczy zresztą wszystkich maszyn. Dlatego też studenci muszą tak zsynchronizować urządzenia, aby ostatecznie wyeliminować drgania.

Obecna na spotkaniu Karen Duneman, Dyrektor ds. technicznych, Lockheed Martin nawiązując do przyczyn podjęcia współpracy, podkreśliła rolę wizerunku, jaki Politechnika Warszawska ukształtowała w świadomości odbiorców: What drew us to WUT was its worlwide reputation for excellent engeneering skills. W dalszej części Duneman zwróciła uwagę na wysokie kompetencje naszych studentów oraz umiejętność pracy zespołowej i zdolność rozwiązywania problemów, co w przyszłości może zadecydować o ich sukcesie. O tym, jak ważna jest rola projektu mówił także ppłk Grzegorz Jastrzębski reprezentujący Departament Nauki i Szkolnictwa Wojskowego przy Ministerstwie Obrony Narodowej. W kilku słowach pogratulował inicjatywy w działaniu na rzecz projektowania misji samolotów bezzałogowych, które stanowią jeden z priorytetów sił zbrojnych.

Podobne materiały:

Optymalne wykorzystanie możliwości floty samolotów
Wizyta Prezes Lockheed Martin w Politechnice Warszawskiej