Profesor pełnił funkcje kierownika Zakładu Inżynierii Spajania (1982-2002, dawniej Zakład Spawalnictwa), prodziekana ds. ogólnych i nauki Wydziału Mechanicznego Technologii i Automatyzacji (1987-1990), prorektora ds. Nauki Politechniki Warszawskiej (1993-1999), wychowawcę wielu pokoleń inżynierów. Był wybitnym uczonym i cenionym w świecie specjalistą, posiadającym bogaty dorobek naukowy w dziedzinie inżynierii materiałowej. Specjalizował się w zagadnieniach połączeń spajanych ceramiczno-metalowych i był twórcą szkoły naukowej spajania materiałów zaawansowanych. Do najważniejszych osiągnięć naukowych i technicznych Profesora należy zaliczyć m.in. określenie profili i współczynników dyfuzji manganu, żelaza i molibdenu przy spajaniu ceramiki z metalami, termodynamiczny opis reakcji w stanie stałym przy spajaniu ceramiki korundowej z metalami, opracowanie technologii spajania materiałów zaawansowanych oraz technologii spajania połączonego ze spiekaniem, a także specjalnych metod wytwarzania wybranych kompozytów. Wyniki swoich prac opublikował w pięciu monografiach i w ponad 150-ciu publikacjach w znanych i cenionych czasopismach naukowych. Wypromował wielu inżynierów, był promotorem ponad trzydziestu prac doktorskich.

Prof. dr hab. inż. Władysław Karol Włosiński. Źródło/zdjęcie: Wydział Inżynierii Produkcji PW

Profesor Władysław Włosiński pełnił szereg odpowiedzialnych funkcji w instytucjach naukowych (był m.in. członkiem Prezydium PAN w latach 2004-2011 i Przewodniczącym Wydziału IV Nauk Technicznych PAN w latach 2003-2010) oraz posiadał członkostwo wielu organizacji naukowych krajowych i zagranicznych (m.in. Polskiej Akademii Nauki, Warszawskiego Towarzystwa Naukowego, Międzynarodowego Instytutu Nauki o Spiekaniu, Chińskiej Akademii Nauk Technicznych). Był członkiem rad naukowych i programowych wielu instytutów badawczych, brał aktywny udział w pracach redakcyjnych czasopism naukowych. Współpracował z krajowymi i zagranicznymi ośrodkami naukowymi m.in. z Instytutem Technologii Materiałów Elektronicznych, Instytutem Spawalnictwa, Centrum Laserowych Technologii Metali, University of Osaka (Japonia), Beijing Polytechnic University (ChRL), National Key Laboratory for Remanufacturing (ChRL).

Działalność naukowa, dydaktyczna i organizacyjna Profesora została wielokrotnie doceniona. Został trzykrotnie uhonorowany nadaniem tytułu doktora honoris causa (Politechnika Śląska 2005, Politechnika Wrocławska 2006, Politechnika Świętokrzyska 2013) oraz doktora honorowego Politechniki Warszawskiej (2010), Beijing Polytechnic University i University of Surface Engineering. Za swoje zasługi odznaczony został m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Belgijskim Krzyżem Oficerskim, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Medalem Politechniki Warszawskiej oraz Medalem im. Stanisława Olszewskiego.