Latem 1920 roku Polsce zagrażały wojska bolszewickie. Wielu naszych studentów zaangażowało się wówczas w obronę kraju.

„Zawierucha ta porwała znaczne szeregi młodzieży, która zaraz po ukończeniu roku akademickiego - w czerwcu 1920 roku - rzuciła się z zaparciem się siebie do ratowania Ojczyzny, dając innym przykład; przez cały czas, póki wróg pozostawał w granicach kraju, młodzież przebywała w szeregach” - wspominał prof. Ignacy Radziszewski, Rektor Politechniki Warszawskiej w sprawozdaniu z działalności Uczelni w roku 1920/1921.

W książce „Politechnika Warszawska 1915-1925: Księga Pamiątkowa” pod redakcją prof. Leona Staniewicza czytamy: „Młodzież akademicka uchwaliła wstąpić gremjalnie na ochotnika do wojska; ciało nauczycielskie oddało się do dyspozycji Rady Obrony Państwa; młodsi i silniejsi wdzieli mundury, by siłą oręża przyczynić się do odparcia wroga”. 

W wojnie polsko-bolszewickiej uczestniczył 36 Pułk Piechoty (od 5 kwietnia 1929 r. 36 Pułk Piechoty Legii Akademickiej), który tworzyli studenci warszawskich uczelni, w tym Politechniki Warszawskiej. W sierpniu 1920 r. pułk walczył ofiarnie w Bitwie Warszawskiej. Składał się wówczas z dwóch batalionów (I i III). Jak wylicza major piechoty Wojska Polskiego Stefan Pomarański w opracowaniu „Zarys historji wojennej pułków polskich 1918-1920: 36 Pułk Piechoty Legii Akademickiej” pułk „osiągnął siłę 31 oficerów, 1055 bagnetów i 18 karabinów maszynowych”. 13 sierpnia 1920 r. wziął udział w walkach w rejonie Ossowa. 

16 sierpnia 1920 r. pod osłoną czołgów pułk wykonał zadanie rozpoznawcze, a z 17 na 18 sierpnia rozpoczął walki pościgowe w kierunku na Wyszków. 23 sierpnia na wschód od Ostrołęki rozbił oddziały wroga. 25 sierpnia osiągnął granicę niemiecką.

„Ofiarna z przemożnym wrogiem walka w obronie stolicy wplotła do wieńca sławy pułku piękną wiązankę bohaterskich czynów oficerów i żołnierzy. Za okazane przez Warszawę serce pułk odwdzięczył się sowicie krwią i życiem wielu młodych istnień” - pisał major Stefan Pomarański.

15 listopada 1990 roku w Gmachu Głównym wmurowano tablice przypominające o studentach Politechniki Warszawskiej, którzy oddali swoje życie w obronie niepodległości Polski. Są one odtworzeniem i uzupełnieniem tablic odsłoniętych w 1923 roku i zniszczonych po II wojnie światowej.